Kokkie is driftig aan het koken. Dat ruik je, want er stijgen vreemde geuren op uit het kombuis. En dat zie je, want er kringelt een straaltje rook uit de schoorsteen. Skipper en Lottie hebben deze ochtend tikkertje gespeeld. Ze klommen in de mast, ze holden van het kraaienest naar de kajuit en terug. Kortom; ze zijn uitgeput. En nu hebben ze dorst. En honger als een paard!Daar komt Kokkie al aan, met z’n witte koksmuts op. Hij zet een dampende schaal op tafel. Skipper steekt gretig zijn hand uit om onder het deksel te kijken. Meteen krijgt hij een tik met de pollepel: ‘pas op!’ roept Kokkie. ‘Au!’ roept Skipper en aait over z’n bezeerde hand. ‘Dit is heet, dat zeg ik toch,’ zegt Kokkie streng. Hij haalt met een trots gebaar het deksel van de pan. Een sterke, zure lucht stijgt eruit op. Iedereen krijgt een portie opgeschept. Maar het ziet eruit als eenn portie gekookte schoenveters!Lottie Konijn kijkt ernaar alsof het een geroosterde vogelspin is. ‘Wat is dit?’ vraagt ze beleefd.‘Dit,’ zegt Kokkie trots, ‘is mijn zelfbedachte, eigengemaakte Suffe Zuurkool Zooi. Zeer origineel als zeg ik het zelf, met een bommetje rijst erbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten