Er was eens een diep en donker bos,in het hartje daarvan liep een roodbruine vos.Het was een jong vosje, eenzaam en alleen,er was niemand, behalve de maan die op hem scheen.Het vosje sjokte verder, hij was zo moe.De maan kreeg medelijden, en sprak hem toe:"Je bent zo alleen en het is hier zo koud,volg mijn lichtstraal naar een huisje van hout."Het vosje keek omhoog, en zei tegen de maan:"Als jij mij de weg wijst, zal ik gaan."Dus de maan wees hem met haar lichtbundel de wegen na een tijdje lopen kwam het vosje bij een heg.'Een heg, hier in het midden van het bos',dacht de verbaasde, jonge vos.Het vosje kroop door het heggetje heen,en zag het huisje toen het maanlicht erop scheen."Bedankt", fluisterde het vosje,''bedankt, lieve maan.Nu kan ik lekker slapen, en morgen verder gaan."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten